Ik ben al sinds de oprichting lid van de Deldense fietsclub De Twickel Trappers. Toen bij mij eind 2008 de diagnose ALS werd gesteld heb ik geen seconde getwijfeld over of ik mijn lidmaatschap op zou geven en ik ben gewoon lid gebleven.
In eerste instantie had ik de stille hoop dat ik nog wel een poosje zou kunnen doorgaan met fietsen, maar bij mij sloeg de ziekte keihard en genadeloos toe. Al zes weken na de diagnose werd het fietsen te gevaarlijk en moest ik er mee stoppen. Ik lag op een gegeven moment vaker naast de fiets dan dat ik erop zat. De kans op botbreuken en/of een hersenschudding werd te groot.
Moeten stoppen met fietsen was voor mij ontzettend moeilijk!
Moeten stoppen met fietsen was voor mij ontzettend moeilijk!
Ik heb de actie onder de aandacht gebracht van de Twickel Trappers en dat leverde meteen twee deelnemers op.
Al snel daarna kondigde een zoon van mij aan dat hij ook mee wilde doen, dat was een grote en aangename verrassing.
Voor mij was het gebeuren eigenlijk al helemaal geslaagd, maar daarmee was de kous nog niet af. Want kort daarna kregen ook mijn andere zoons de kriebels en schreven zich in. In hun kielzog volgden er nog meer, zodat we uiteindelijk op 1 juni 2012 met 12 fietsers aan de start verschenen.
Al direct na thuiskomst werd geroepen dat deze eerste deelname een vervolg zou krijgen en dat is in 2013 ook gebeurd, weer met groot succes.
Al direct na thuiskomst werd geroepen dat deze eerste deelname een vervolg zou krijgen en dat is in 2013 ook gebeurd, weer met groot succes.
