Zondag 15 april.

Vandaag was het tijd voor het serieuze werk. We lieten Nederland achter ons en vertrokken in het ochtendgloren richting de oosterburen voor de Teutoburgerwald tocht!
Deze jaarlijks terugkerende tocht die door de OWC (Oldenzaalse Wieler Club) wordt georganiseerd is een prachtige tocht die je dwars door het Teutoburgerwald voert met zijn schitterende vergezichten, glooiende wegen en prachtige stadjes als Tecklenburg en Bad Iburg. Er kon worden gekozen uit routes van 90 km en 115 km.
De route van 115 km zag er als volgt uit: (versie 2011)

Klik op kaartje voor de website. 

Aangezien Mathijs nog in de kreukels lag van zijn ongeval van vorige week en Bart met een overbelaste hamstring zat, konden zij helaas niet mee. Ook Mart en Karin konden het niet redden. Jeroen, Erwin, Frank en Frank, Gerrit, Arnold en Vincent waren wel allemaal van de partij en vertrokken samen met een tiental Twickeltrappers vanuit Ibbenbüren vol goede moed.
Slecht weer en lage temperaturen zorgden ervoor dat het eerste uur van de tocht meer op een mountainbike tocht leek dan een wielertocht, maar de geest van de groep was uitstekend en grappen en grollen zorgden voor een goed begin. De vele klimmen en smalle bochtige weggetjes door het Duitse landschap gaven een uitdagende rit waarin langzaam de beentjes begonnen te zeuren.



Tot de pauze werd er goed gefietst en in de stop kon de gehele groep genieten van een heerlijk stuk ‘Apfelkuchen mit oder ohne Zahne’ en een goed bakkie pleur.
Inmiddels was het opgehouden met regenen en begon de weg ook mooi op te drogen en was het tijd om te kiezen voor de lange of korte route. Enkele Twickeltrappers kozen samen met Team Demmer voor de korte route, vooral omdat dit de eerste echte wielertocht was voor de meesten. Alleen Frank Demmer koos per abuis voor de lange route, want hij miste de afslag terwijl hij achter Herman en Marcel van de Twickeltrappers aan het buffelen was.

De laatste kilometers waren voor de meesten goed afzien, vooral de laatste zware klim was een crime. Jeroen moest er hier helaas af. Waar Erwin en Frank Smit nog op het koffiemolentje konden draaien, waren de tandwieltjes bij Jeroen op. Na een kleine vier uur was de groep die voor de 95 km had gekozen weer terug en konden zij genieten van een welverdiend Duits pilske. Wieltjeszuiger Frank Demmer kwam trots en voldaan met de laatste Twickeltrappers een uur later over de streep, nadat hij zich het snot voor de ogen had gereden.

Het echte werk is nu echt begonnen, met nog een dikke maand te gaan loopt de training voorspoedig en kunnen wij merken dat het steeds beter gaat!

Frank Demmer.