Dag 1, zondag 2 juni.

Beste thuisblijvers,

Blijkbaar zijn de ontsluitingen van het Franse platteland niet stil blijven staan. Waar onze ploeg vorig jaar al blij was met stromend water en een riolering, dit jaar sijpelen er warempel e-mailtjes door. Dit is een teken dat ze daar over WiFi beschikken.

Ik zal proberen om iedere dag een kort verslagje te publiceren, vooropgesteld dat er berichten doorkomen. Blijf dit weblog dus volgen.

De heenreis is voorspoedig verlopen en duurde 13 uur. Bij aankomst op de plaats van bestemming was de hemel strak blauw en het was 24 graden.
Aanvankelijk waren er, natuurlijk, de nodige problemen met het inladen van de fietsen en de bagage. Maar na een ritueel van inpakken, uitpakken en weer inpakken, bleek alles toch te passen en kon de club vertrekken. 

Dachten ze, totdat Mathijs alarm sloeg: hij was zijn sociale leven vergeten. Dat zou toch wat zijn, niet bereikbaar, verschrikkelijk! (op die leeftijd) Maar na een uur (!) kwam hij opgelucht melden dat hij zijn mobieltje had teruggevonden. 

Vincent en Etienne zijn met hun ouders zaterdagochtend al vetrokken en verblijven in een huisje in Mazan. Daarom hadden zij zondag al gelegenheid om te trainen. Hierbij een verslagje van Etienne.

He Ben,

Groeten uit Mazan van de Meier's.

Gisteren is de heenreis goed verlopen. Die snurker van een broer was natuurlijk aan de late kant, pa en ma vroegen zich al af of ze wel de goede datum hadden. Al met al tussen half 8 en 8 weggereden. 
Reis ging erg voorspoedig, paar files in België en Luxemburg en een paar drupjes ergens middenin Frankrijk. In de buurt gekomen van de mt Ventoux was het nauwelijks bewolkt. Alleen de top zat in de wolken.

Vincent en Etienne. 

Allemaal gepit als dooien. Vanmorgen (zondag) eerst even boodschapjes gedaan en daarna het carbonnen ros bestegen. Vincent had een mooi oefenrondje in gedachten van Mazan via Sault door de gorges (ravijn) naar Chalet Reynard, iets onder de top, waarna afgedaald naar Bédoin en vandaar via diverse mooie binnendoorweggetjes terug. De afdaling was erg leuk, zonder echt je best te doen stond de teller tegen de 80! Het stuk wat nog restte om terug naar huis te fietsen nog voor de binnendoorweggetjes, was ook mooi. Strakke wisselende zijwind: echt iets voor de kerels van de vlakte, met een lichte afdaling van een paar procent. Stuur vast - anders wapper je van de fiets -  grote plaat erop en harken, teller tussen de 50 en 60! Geen Franse klimgeit meer gezien, die lichtgewichtjes zijn niet gebouwd voor het betere beukwerk.

Thuisgekomen voelde het behoorlijk goed. 88 km, kleine 1400 hoogtemeters, iets meer dan 4 uur rondgefietst, gemiddelde van iets boven de 20 en een top van bij 80. Komende dagen ook mooi weer, dus dat belooft nog wat.

Groet,

Etienne, Vince, Pa en Ma.