Ook dit jaar zal ik proberen om zo goed mogelijk verslag
te doen van het wel en wee van Team Demmer. Zodra er weer een telefoontje is
geweest, werk ik de rapportage bij.
De beklimming vanuit Sault is vanwege wegwerkzaamheden geschrapt. Nu deze relatief 'gemakkelijke' klim is komen te vervallen, blijven alleen de loodzware beklimmingen vanuit Bédoin en Malaucène over.
De beklimming vanuit Sault is vanwege wegwerkzaamheden geschrapt. Nu deze relatief 'gemakkelijke' klim is komen te vervallen, blijven alleen de loodzware beklimmingen vanuit Bédoin en Malaucène over.
Update 1: 12:22 uur.
Iedereen heeft de eerste keer de top bereikt! Let wel,
dit is de zwaarste beklimming. Wouter, Alwin, Thijs en Jeroen zijn vertrokken
voor de tweede beklimming en Mart Ros is zelfs al aan de derde beklimming begonnen!
De overigen weten nog niet wat ze zullen doen en of ze aan de
volgende klim zullen beginnen.
Bart heeft na de eerste keer de handdoek in de ring
moeten gooien vanwege ernstige rugklachten, en daar baalt hij ontzettend van.
Maar het is niet anders.
Update 2: 17:15 uur.
Als ik het goed heb verstaan dan hebben de volgende
jongens drie keer de top bereikt: Wouter, Thijs, Alwin, Mart, Shane, Frank
Demmer en Jeroen.
Erwin en Frank Smit zijn twee keer boven geweest, over Mathijs
weet ik niet genoeg.
Mart heeft zelfs nog eens voor de vierde keer het stuk
van Chalet Reynard naar de top gefietst om daarmee de anderen mentaal vooruit
te sleuren, geweldig!
Bart heeft bij Chalet Reynard op de fysiotafel gelegen en
is wel per fiets afgedaald naar Bédoin.
Over Vincent en Etienne heb ik geen nieuws.
Als ik het goed inschat, dan wordt het vanavond een
goedkoop samenzijn. Die gaan niet laat naar de mat. En morgen zullen de beentjes
wel voor zich spreken. Bovendien, zeggen we in het Twents, hebben sommigen
beslist last van een ‘bikeers’.
Update 3: 21:30
uur.
In update 2 wist ik niets te melden over Mathijs, dat wil
ik hierbij rechtzetten. Want ook Mathijs heeft ‘gewoon’ drie keer de top
bereikt. Niets aan de hand dus, dat had ik ook niet anders verwacht.
De jongens waren goed moe, maar uiterst voldaan en de
stemming was uitstekend.
Ik kon eerder ook niets vertellen over Vincent en
Etienne, maar nu is duidelijk waarom. Etienne heeft het volgende verslag
gestuurd over hun belevenissen.
Hi Ben,
Gisteravond zijn we
met zijn allen bij elkaar gekomen bij het huis, laten we zeggen basecamp Demmer.
Leuk gekletst, sterke verhalen uitgewisseld en het nodige mechanische advies
van Vincent met de laatste fijneafstellingen. Ook hadden we de naambordjes en fietschips
bij ons en wat prullaria van diverse sponsoren (repen, gelletje en bidon met
poeder).
We spraken af om
05.15 uur bij de start en wensten elkaar de nodige moed toe.
Even na vieren ging
de wekker en na een haastig ontbijt stapten we direct in de auto. We hadden
alles al klaarliggen en ingepakt.
Bij de start
aangekomen de fiets van het rek gehaald en naar de start gefietst. Geen idee
hoe laat het was maar er stonden ca. 100 tot 150 man, maar geen Demmers te
zien. Voor we echt konden gaan zoeken begon het aftellen voor de start. Vince
en ik besloten toen maar gelijk te vertrekken.
De eerste km licht
bergop in het ochtendgloren waren goed om warm te draaien. Camera’s reden mee
en overal begeleiders. Het bos was als vanouds verschrikkelijk. Steil en ik had
het koud, ondanks mijn geploeter omhoog. Ik had het gevoel redelijk vooraan te
fietsen want ik zag weinig lichtjes en was een van de eersten bij de start.
Bij Reynard volop
aangemoedigd terwijl ik een snelle Jelle wegwerkte. Het laatste stuk naar de
top met de zon die opkwam waardoor je gedeeltes in de zon fietste, ging een stuk
beter. Op de top een paar bananen weggewerkt en de bidons gevuld. Gelijk
doorgefietst want anders wacht je wellicht een hele tijd voor noppes. Een
prachtige afdaling naar Malaucène met een behoorlijk hoge snelheid. Wat mij
voorbij kwam bergop daalde als een krant. Ik had mezelf voorgenomen de
gemiddelde snelheidsbeperking van 50 maar uit te leggen als het gemiddelde van
bergop en bergaf, natuurlijk wel veilig en niet als een malloot.
Onder aangekomen
even wat gegeten, windjackje uit en weer opgestapt voor de 19 km lange
geseling. Het was nog lekker rustig. Al aan het begin van de klim na enkele km, zag ik Vincent naar beneden zeilen. Zat dus niet zo ver achter me. Enkele km
later zag ik wat windjackjes van de Twickeltrappers, dat moest Team Demmer wel
zijn. Op het eind van het steilste stuk kwam Mart voorbij. Ik denk ongeveer 8
km voor de top.
Rustig verder gepeddeld,
maar het werd aan het eind toch behoorlijk zwaar. Voor de tweede keer op de top
gezocht naar bekenden, maar niemand gezien. Ik besloot te wachten op Vincent.
Bidons en buik ondertussen gevuld en het was een drukte van jewelste. Even
later kwam Vincent boven. We besloten meteen af te dalen.
Bij Reynard hebben
we even gestopt bij Marita en Jesse. Ze genoten duidelijk van het evenement. Even
later zijn we verder gedaald terug naar Bédoin omdat Sault eruit lag door
wegwerkzaamheden. De afdaling was heel erg druk, veel fietsers die omhoog
kwamen en auto's die naar boven of juist naar beneden gingen.
Bij de start schrok
ik me wild. Er stonden een paar honderd man klaar om de bult op te fietsen.
Toen besloot ik dat dit mij te druk werd. Vincent, die het in ieder geval al niks
vond dat via Sault niet kon, zag ook dat dit geen lolletje werd. We hebben toen
dus de boel maar ingepakt en zijn naar Mazan gereden.
Al met al een heel
erg mooie dag voor een goed doel. Jammer dat we niet via Sault konden, anders
had ik dit zeker gedaan. Ruim 5 uur fietsen, bijna 100 km en dikke 3.000
hoogtemeters.
Groet,
Etienne.
Wat een bikkels, want het blijft een k-berg. Kaal dus :-)
BeantwoordenVerwijderenHulde aan het hele team. Gerard